Szpitalne przemyślenia część druga, czyli dzieła małej Viki

Uśmiech dziecka spowity łzami

I strach pisany w eterze

Są chwile w życiu gdy wierzę we wszystko

Choć wtedy w nic nie wierzę

Nie ufam sobie

Ufam swym myślom

Nadzieję mam na spełnienie

Lecz stałam się już szarym człowiekiem

Czy mogę to zmienić westchnieniem...?

W sumie w szpitalu jesteśmy od środy. Powstało mnóstwo mniejszych lub większych dzieł, przemyśleń i pism urzędowych. Syn Kuba zrobił przemeblowanie salonu i okazał się bardzo samodzielnym synem radząc sobie na gospodarstwie lepiej niż mama:)

Zamiany, zmiany, zmiany, ale póki co - prezentacja dzieł - dziś są to Vikowe dzieła szpitalne.

Troszkę podkoloryzowane, ale kreska Viki.

Zapraszam do podziwiania ;)

Viki na wrotkach

Pierwsza wersja rysunku dla Pani, która robiła EKG

Viki z przyszłości, bo Viki ma 4 latka, ale koniecznie miało być 5:)

Gufie

Wesoły szpitalny rysunek

Więcej wkrótce, bo muszę dostarczyć fotelik na wielki powrót ze szpitala!

Miłej niedzieli!